خلفای عباسی همواره حیله‌ها و نقشه‌های گوناگونی را برای کم‌فروغ نشان دادن جلوة خاندان امامت در نظر می‌گرفتند. آنان هر چند در ظاهر و برای فریب مردم، خود را دوستدار امام نشان می‌دادند، اما برای کاهش میل شدید قلبی مردم به امام، و نیز جلوگیری از تولد دوازدهمین فرد آنان، که بساط ظلم را از عالم برمی‌چیند، ایشان را دور از دسترس مردم نگه می‌داشتند. دقیقاً به همین دلیل به دستور متوکل عباسی، امام هادی (ع) از مدینه به سامرا تبعید شد، و در کنار اردوگاه نظامی متوکل منزل داده شد.

شش درس پایانی از جلد پنجم تاریخ و سیرة اهل‌بیت، دربارة امام هادی (ع) است. آنچه در تاریخ و سیرة ایشان مهم و قابل توجه است، اول، اقدامات راهبردی ایشان برای تبیین و تثبیت جایگاه امامت، دوم، نوع برخورد ایشان با فرقه‌های شیعی منحرف، و سوم کیفیت تبیین بسیاری از معارف کلامی، اخلاقی و عرفانی از جانب ایشان در لابه‌لای «زیارت جامعة کبیره» است، که برای آشنا شدن با این مباحث، مطالعة تاریخ و سیرة ایشان ضرورت دارد. 

سرفصل­های مهم:

• تبارشناسی و شمایل‌شناسی القاب امام هادی (ع).

• خانوادة ایشان.

• گونه‌شناسی نصوص امامت ایشان.

• فضایل، و ویژگی‌های علمی و اخلاقی ایشان.

• راهبردهای ایشان برای تبیین و تثبیت جایگاه امامت، و تمجید و تجلیل از مقام امامت.

• حمایت مالی و اقتصادی و سیاسی ایشان از شیعیان.

• مبارزة ایشان با اندیشة فرقه‌های انحرافی نظیر زیدیه، فطحیه، واقفه، غالیان، مجسمه و صوفیان.

• فعالیت‌های علمی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایشان.

• انتقال تعالیم دینی از طریق زیارت‌های مأثوره نظیر جامعة کبیره و غدیریه.

• مقابلة حاکمان معاصر با ایشان، و اقدامات زمینه‌ساز آنان برای شهادت ایشان.